Spanje/Portugal - de 2e week

Op maandag de 20e rijden we een mooie route via de N621 en de AS114 naar Poncebos in de Picos de Europe, waar de weg ophoudt en de Cares kloof begint. Er is nog plek op de kleine parkeerplaats. Het schijnt de dag ervoor volgestaan te hebben met Spanjaarden die er kennelijk op zondag massaal op uittrekken. De totale lengte van de kloof is 10 à 12 kilometer, maar dan moet je ook nog weer terug. De route loopt vrij hoog door de bergen en van de kloof is niet heel veel te zien. De route die beneden langs door de kloof loopt is kennelijk afgesloten vanwege aardverschuivingen. De bergen zijn echter imposant en we lopen tot ongeveer de helft en gaan dan terug. Er zijn ook veel berggeiten die halsbrekende toeren uithalen. Daarna rijden we nog een fraai stukje route en installeren ons op camping Picos de Europa in Avin.

De volgende dag begint verrassend, want het regent en het lijkt er niet op dat het voorlopig ophoudt. We rijden naar het plaatsje Cangas de Onis waar we ’s middags als het even droog is de oude binnenstad en de fraaie boogbrug bekijken en onze proviand weer wat aanvullen. We spreken een solo reizende man uit Nootdorp die wél een partner blijkt te hebben, maar die én nog moet werken en ook niet van camperen houdt.

De dag begint met regen als we op woensdag verder reizen door de Picos , maar na een uurtje rijden wordt het droog en komt zelfs de zon tevoorschijn. Wel is de wind ijzig koud en is er ’s nachts verse sneeuw gevallen in de bergen. De route is smal en bochtig maar heel erg mooi! Op het laatste gedeelte worden we zelfs nog even getrakteerd op een fikse sneeuwbui.

Na een overnachting op een CP in het plaatsje met de fraaie naam Valencia de Don Juan trekken we op donderdag verder richting Portugal. Het zonnetje schijnt, dus da’s wel lekker rijden. De route voert door kleine dorpjes, door bergen, langs ravijnen en meertjes. We hebben de weg bijna voor ons alleen. Soms steken er wat koeien over of liggen er Sint Bernardhonden midden op de weg te zonnen. Op de bergtoppen in de verte ligt verse witte sneeuw. In Portugal moeten we de klok een uur terug zetten want het is hier een uur vroeger dan in de rest van Europa. We zijn benieuwd hoe het dan zaterdag gaat als de rest van Europa de tijd vooruit gaat zetten. Bij restaurant O Moinho (watermolen) op een idyllische locatie met uitzicht op een meertje met waterval overnachten we. Zoals de reviews al aangaven is het hier goed eten. Oma past op het kleinkind, de rest van de familie duikt de keuken in. Een voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht, elk een halve liter wijn en koffie verder zijn we samen slechts 30 euro kwijt.

We vervolgen de fraaie route op vrijdag en ervaren hoe geweldig het is als de één rijdt en de ander van het uitzicht kan genieten. Richting Porto wordt het verkeer een stuk drukker. Wanneer we op een kruispunt staan te twijfelen of de route niet te smal is, komt er een Portugees boertje aanrijden, stopt en vertelt ons in half Portugees/half Frans en met veel gebaren dat we achter hem aan moeten rijden. Dat lukt en we worden feilloos in rap tempo over de hier overal aanwezige kinderkopjes tot aan de route geleid waar de weg weer breder is. Op camping Vila Cha parkeren we onszelf voor een paar dagen. Er is een mooie wandel-/fietsroute langs het strand, waar we diezelfde middag nog een biertje drinken met uitzicht op de Atlantische Oceaan.

Als we de volgende dag Porto gaan bekijken, worden we eerst samen met onze Engelse buren met een taxi naar een station gebracht, vanwaar het met de metro nog circa 20 minuten is naar de stad. Een kaartje kopen op het station is, ondanks de uitgebreide uitleg van de camping eigenaresse, nog een hele tour. Met z’n vieren komen we er niet uit, maar uiteindelijk helpt een Portugese jongeman ons uit de brand. Uitgerekend het apparaat waar wij voor stonden blijkt niet goed te werken, zegt ie …. In Porto is het flink doorstappen want de hoogteverschillen zijn groot. Om 11:00 uur ’s morgens zit iedereen hier al op een terrasje aan het bier of de wijn. We houden het nog even bij een flinke kop koffie voor 85 cent… We bekijken wat historische panden en andere oudheden en besluiten dan voordat we de portkelders in gaan eerst maar even wat te eten. Ook daarbij kom je zonder een kannetje tafelwijn niet weg. De uitleg in de portkelder van het kleine familiebedrijfje Augusto’s is helder. Ze maken alleen port voor regionaal gebruik en alleen de iets rijpere kwaliteit; dus niet de Ruby port die circa 3 jaar gerijpt is. Na de rondleiding krijgen we eerst de ‘gewone’ witte en rode tafelwijn te proeven en daarna de 6 jaar oude, de 8 jaar oude en de 10 jaar oude rode en witte port. We zijn blij dat we wat gegeten hebben … Met 2 flessen port als bagage lopen daarna we de zeer steile route omhoog naar de hoge boogbrug en vervolgens over deze brug weer naar de andere kant van Porto, we bekijken nog even de muur- en wandschilderingen in het treinstation. We lopen ook nog de 4 kilometer terug vanaf het metrostation naar de camping, dus we vinden onszelf best wel flink …

Bedankt voor alle reacties, volgende keer meer …

Groetjes, Mia en Anno

Reacties

Reacties

Ton en Henny

Zo te lezen maken jullie een mooie reis, en niet duur. Lekker genieten.
Mooi om het te lezen. Groet Ton en Henny.

Jojoos

Goed verhaal en leuke ontmoetingen. Apart en spannend: sneeuw in de Picos. Gaan jullie terug via de Picos langs de andere, oostelijke kant? Dan kom je ook, na Potes, door een diepe kloof.

Eef

Geniet ervan. Ik herken sommige plaatjes.

Yvonne en Roel

Jullie hebben het niet beroerd. Ziet er allemaal fantastisch uit en wij krijgen ook zin in de vakantie
Mooie fotos en leuke verhalen

Claudette

Ook wij genieten mee. Mooi trippie.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!