Spanje/Portugal - 9 tot 18 april

De eigenaresse van camping Boltaña wenst ons een ‘gjoede reis’ reis als we op maandagmorgen vertrekken. Ze spreekt al aardig wat woordjes Nederlands en is daar maar wát trots op. We willen via de Tunnel de Bielsa de Pyreneeën over, maar Jelle denkt daar heel anders over en stuurt ons een andere weg op. We draaien om en volgen toch ons eigen idee. De weg is verboden voor vrachtauto’s en dat maakt het wel plezierig. De weg is enorm bochtig en hier en daar wat smal maar toch goed te rijden en geweldig mooi met diepe ravijnen, hoge rotswanden en snelstromend water. Boven op de pas ligt zelfs nog sneeuw. De hele weg blijft Jelle sputteren dat we terug moeten en als we de tunnel door en in Frankrijk zijn, wordt het hem echt te veel. Als we dan toch verder willen dan moeten we dat zelf maar weten, maar dat is dan op eigen risico; hij bemoeit zich er niet meer mee. Wanneer we aan het eind van de steil dalende pas zijn, begin ie warempel weer te praten en wijst ons weer keurig de weg. De CP in Fleurance blijkt een voormalige camping en mooi gelegen aan een meertje. Dat hebben al meer camperaars ontdekt, maar er is voldoende plek. We lopen langs het meertje en gaan even het stadje in. Behalve een fraaie oude kerk is er weinig te zien en te beleven.

Op dinsdagmorgen verlaten we Fleurance en rijden richting Dordogne, waar we ons mobiele huis op camping La Plage bij La Roque direct aan de rivier neerzetten. Het is lekker zitten in het zonnetje met uitzicht op de langsvarende kano’s en kleine rondvaartbootjes en natuurlijk de rotswanden van La Roque-Gageac. De volgende dag lopen we eerst naar Castelnaud wat zo’n 3 kilometer verderop ligt en een mooi uitzicht vanaf het kasteel richting het dal en de rivier heeft, en later in de middag naar La Roque wat circa een kilometer de andere kant op ligt. Het stadje ligt tegen een bergwand aangeplakt met hele steile smalle steegjes tussen de oude huizen door. Als we op een terrasje van een soort pizzeria na een biertje rond half 7 om de menukaart vragen reageert de ober wat nors …. ‘nee, u kunt niet eten hier, dan kan alleen ’s middags’…. Op onze vraag waarom er dan zo’n enorm bord voor het terras staat met ‘menu zus-en-zo’ weet hij dat ook niet te vertellen… Iets verderop lukt het wel en eten we een voortreffelijke pizza.

Het is druk op de smalle wegen in de Dordogne als we weer verder gaan. Waarschijnlijk zijn er al veel mensen op pad vanwege Pasen. De route is prachtig met dan weer steile rotswanden en dan weer een weids uitzicht over de rivier. Aan het eind van de dag komen we terecht op een oude camping die nu gebruikt wordt als camperplaats in Saint Gorges sur Arnon, een piepklein dorpje maar met een hele grote vis- en recreatievijver waar wij op uitkijken, een tennisbaan, voetbalveld en dat soort zaken.

Als we de volgende dag verder rijden begint Jelle al snel weer over ‘naderende beperkingen …’ Op een gegeven moment zien we een bord die een hoogte van 3 meter aangeeft … Ik rij en met de ervaringen uit het verleden in gedachten wacht ik tot ik een vrachtauto zie die ook verder rijdt. Als hij er door kan …. Mis gedacht! Nét voor de ‘beperking’ die bestaat uit een in onderhoud zijnde brug die er wel héél erg smal uitziet, staat alles stil en jawel hoor… de vrachtauto moet achteruit … Ik rij langs de vrachtauto en kan gelukkig nét voor de (te ?) smalle brug afslaan naar rechts om daar te parkeren. Pffff …. en nu even te voet verkennen hoe het precies zit … De hoogte blijkt geen enkel probleem, dus die borden begrijpen we niet. De breedte blijkt 2,80 en we zijn 2,30 dus dat zou moeten passen, ook al ziet het er smal uit. Eerst maar even lunchen en dan is Anno aan de beurt om het stuur over te nemen en kan ik zeggen ‘kén makkelijk hoor!’ En het kan …. Even later parkeren we ons op de fraaie helemaal vernieuwde CP in het rustig gelegen plaatsje Pontigny.

Onderweg hebben we al een aantal keren contact gehad met Gerrit, een campermaatje die ook op weg is in noordelijke richting. We spreken af elkaar zaterdag aan het eind van de dag te treffen op camping Simmerschmelz in Luxemburg waar we allen één of meer dagen willen uitrusten. We moeten nog circa 5 km als Gerrit meldt: over 2,5 km ben ik er; wat een timing! Even na elkaar rijden we de camping op. We worden hartelijk door de Nederlandse eigenaresse verwelkomt. Ze meldt dat we kunnen eten tussen 18 en 21 uur, want daarna is het afscheidsfeest voor de oude beheerders waar we ook gerust bij mogen blijven. De dj is bezig om alles klaar te zetten en de zaal is fraai versierd. We eten voortreffelijk, niet duur en we blijven de hele avond. De dj draait gezellige (goud-van-oud, dance e.d.) muziek en de oud beheerders worden in het zonnetje gezet.

De volgende ochtend wacht nog een leuke verrassing als we de camperdeur openen: er staat een vrolijk tasje met gekleurde eieren, wat chocolade eieren e.d. met een kaartje erbij ‘Vrolijk Pasen’. Dat maakt de (te) koude en winderige dag weer goed. We kletsen gezellig bij en gaan ’s avonds gezellig samen ‘Boer zoekt vrouw’ bekijken.

De komende dagen verder richting huis vanwege wat verplichtingen daar, en dan vrijdag naar het weekend van de Camper Club Nederland waarna nog een weekje met campervrienden in Heerde volgt.

Ieder bedankt voor het volgen en de reacties en tot een volgende reis!

Hartelijke groet, Mia en Anno