Na nog een aantal dagen ‘lummelen’ in Falésia, wandelen/mountainbiken langs de zee en de ruige rode rotsen, een bezoek aan Albufeira en een dagje regen (wat mij weer mooi de gelegenheid geeft om wat administraties bij te werken) vertrekken we op woensdag naar Moncarapacho. De eerste cp die we bezoeken is klein, vol en scheef, de volgende heeft een bordje ‘gesloten’ op het hek hangen. Uiteindelijk komen we via allerlei akelige smalle steegjes die aan beide zijden voorzien zijn van stenen muurtjes, aan bij camping Route 66.  Er zijn allerlei cowboy-achtige bouwsels met dito teksten te vinden. Maar geen receptie of bordje óf we ons ergens moeten melden en zo ja waar dan … en of we iets moeten betalen en zo ja, wat dan.… We parkeren de camper dus maar op een vrije plek. Het terrein is vol gaten en kuilen en duidelijk nog in bewerking. Ook later op de dag kunnen we geen eigenaar of wat dan ook vinden ….  ’s Avonds blijkt er geen licht in de doucheruimte dus da’s wat lastig douchen …. Het terrein is verder ook aardedonker. We hebben het wel gezien hier en gaan de volgende dag verder. Weer is er niemand te vinden waar we zouden kunnen betalen. Gemiste kans … wij hebben ons best gedaan.

Via de kustweg vol gaten en kuilen (er is nog wel wat te doen voor de Portugezen…) komen we in het stadje Castro Marim aan. We kunnen de camper kwijt op een mixed-parking aan de rand de stad. We bezoeken de hooggelegen burcht die ook nog eens mooi zicht geeft op de rondom gelegen zoutmeren, het fraaie pleintje en sluiten af met een zonnig terrasje. We lezen dat er in de Alpen al 2 meter sneeuw gevallen is en dat er veel sneeuwoverlast is in heel Europa zelfs tot aan Madrid (behalve het zuiden dan …)

De volgende dag rijden we over een fraaie brug de grens over en Spanje weer in. We installeren ons een paar uurtjes later op camping La Aldea in El Rocio. Op zaterdag de 13^e regent het ’s morgens, maar even na de middag komt de zon weer tevoorschijn. We doen de wandelschoenen aan en gaan het dorpje in. Het is een heel bijzonder dorp in een soort Western stijl. Alle wegen zijn van zand en alle huizen hebben veranda’s met palen waar je paarden aan vast kunt zetten. We komen ook inderdaad ruiters en koetsen tegen. Er liggen flinke plassen van de regen en het is flink slalommen om droge voeten te houden. Er is ook nog een fraai kerkje met veel bling bling binnenin. Op een terrasje op het dorpspleintje in het ‘centrum’ met uitzicht op het kerkje en een meertje drinken we een biertje voor één euro.

Op dinsdag gaan we verder en slaan daarbij het kustgedeelte met Gibraltar over. Daar komen we toch weer langs als we terug komen uit Marokko. We maken een overnachtingsstop in Antequera en slaan daar de volgende morgen uitgebreid levensmiddelen in bij een enorme Carrefour. Wanneer we na de middag iets voorbij Malaga een cp oprijden met circa 100 plekken, blijkt deze helemaal vol te zijn. Het is dan wel pal aan het strand, maar fraai vinden we het allerminst en we verbazen ons er dan ook over dat het vol is. We rijden wat verder naar El Rincon, waar we een camperplaats vinden met 35 plaatsen. Er zijn er nog 3 vrij, dus dat gaat lukken. Als we rechtop staan hebben we zelfs zeezicht … De Engelse eigenaren zijn alleraardigst en brengen ons (na bestelling) ’s avond een heerlijke pizza bij de camper en ’s morgens vers brood.

De volgende dag maken we een flinke rondwandeling in de omliggende heuvels en komen via allerlei steile bospaden uiteindelijk terecht op een enorm uitgestrekt golfterrein waar we op de één of andere manier niet meer uit kunnen. We lopen telkens vast tegen een hek of een muur o.i.d.  De berijders van de langsrazende golfkarretjes kunnen ons gelukkig in goed Engels weer op het juiste pad brengen… Terug bij de camper puffen we uit in het zonnetje met een koel biertje. Terwijl er in Nederland en omliggende landen code rood is vanwege de storm, hebben wij code oranje van de zon …  Op vrijdag de 19^e pakken we ons boeltje weer op, vullen onderweg nog de lpg en de dieseltank en rijden langs de rommelige kust verder. Tussen Nerja en Salobrena wordt de kustweg rotsachtiger met fraaie vergezichten. Als we Motril naderen krijgen de niet-zo-fraaie kassen tegen de berghellingen de overhand. We parkeren ons mobiele huis op een camping even voorbij Motril.

Op zondagmorgen worden we verwacht bij Hans en Nancy op het strand bij de haven voor de kennismaking met de andere medereizigers en de 1^e briefing voor de Marokkoreis. Van daaruit worden we ingescheept en worden we met onze campers in circa 3 á 4 uur overgevaren naar Melilla. Van daaruit begint dan onze expeditie …. we gaan het zien!

Wordt vervolgd ....

NB: de temperatuur wordt nog wel eens gevraagd: die ligt tussen circa 15 en 22 graden. Tussen 11:00 en 16:00 is het op z’n warmst. De zon heeft al wel veel kracht momenteel. Tot nu toe hebben we minder dan 5 regendagen gehad.