Op zondagmorgen 28 januari komt er een groepsapp binnen… om 9:45 extra briefing in verband met een aankomende storm. Het blijkt dat het niet verantwoord is om ons oorspronkelijke programma te volgen om nog verder richting het zuiden via Merzouga naar Taouz te reizen. Er wordt juist in dat gebied zware stom voorspeld. Dus …. change of plans … we gaan op weg naar de Gorges du Todhra, wat voor de volgende dag gepland was, want in dat deel is het iets beter weer.

We bekijken onderweg de ondergrondse irrigatiekanalen uit de 14^e eeuw bij bij Khettara in Tafilalt. Een voor die tijd ingenieus systeem! Onderweg horen we dat zware sneeuwval met ongebruikelijk lage temperaturen in het Atlasgebergte veel bewoners in de problemen brengt. Ook in Europa is het al misse boel horen we … in Parijs code rood vanwege wateroverlast. We rijden verder langs de fraaie palmenoase bij Tinghir en rijden dan de smalle kloof van de Gorges du Todhra in. De rode rotsen torenen hoog boven ons uit. Het lijkt telkens of we niet verder kunnen, maar dan loopt de weg toch weer verder de kloof in en uiteindelijk zien we al wat andere campers staan op de parking op 1450 meter hoog met een fantastisch uitzicht op de kloof en de bergen! Ook hier weer veel handelaren met of zonder ezeltje uit de bergdorpjes die van alles-en-nog-wat te koop hebben. Het wordt er niet echt warmer op en ook begint het te regenen, dus maar lekker warm binnen in de camper blijven.

De andere morgen wordt er rond 9:00 uur op de camper geklopt. We waren nog maar even blijven liggen want we hoorden de regen op het dak tikken… We schuiven het gordijn open en moeten dan nog even met onze ogen knipperen van verbazing …. Alles is wit van de sneeuw en niet zo’n klein laagje ook. Dus, de geplande tocht nog 20 kilometer dieper de kloof in, gaat niet lukken. Maar wat dan ? Hans en Nancy gaan met hun truck op verkenning. We blijven ondertussen lekker binnen want het blijft maar regenen, de sneeuw smelt wel wat weg maar het wordt ook een enorm drassige boel. We zien wat Marokkanen langskomen die zich in allerlei poses suf fotograferen in de sneeuw … ook voor hen is dit zeer ongebruikelijk, normaal is het hier circa 20 graden. Er komt ook een soort veegwagen langs, maar die veegt (nog) niet. De mannen zijn daarentegen erg druk met foto’s maken van zichzelf in de sneeuw. Na een kleine 2 uur komen Hans en Nancy terug. Het plan is om weg te gaan van de berg omdat het nog weer gaat vriezen en dan wordt het een glijpartij als we nog langer blijven. Ze hebben een camping gevonden beneden (ook nog 1280 m hoog) in het dorp en we rijden in konvooi achter hun truck aan over de drabbige weg naar Tinghir. Als het weer morgen goed is gaan we naar de Gorges du Dades. We verheugen ons op de wandeling langs de spectaculaire rotsformaties …

Maar helaas …. weer spoedoverleg dinsdagmorgen. Er is inmiddels nog meer sneeuw gevallen in de bergen en er zijn wegen afgesloten. Het nieuws haalt zelfs de Nederlandse tv want dit is voor het eerst in 30 jaar dat dit gebeurt…. En dat nét nu wij aan het ‘overwinteren’ zijn. We kunnen ook niet via de geplande route door de Hoge Atlas naar Marrakesh want ook die weg is afgesloten. We gaan dus in twee dagen naar de kust, op dinsdag reizen we tot iets voorbij Aouluz en de volgende dag naar Essaouiria. We gaan weer op pad en komen door kleine nederzettingen waar de mensen nu in hun lemen huisjes zonder verwarming in de kou zitten. Beetje gênant eigenlijk dat wij hier nu met onze verwarmde camper rijden …. De wegen zijn niet best, veel gaten en kuilen en het schiet dus niet erg op …

Het laatste deel van de route langs de kust van Agadir naar Essaouiria is mooi maar hier en daar is de weg smal en van de rijstijl van de Marokkanen wordt je nou niet echt vrolijk. Inhalende of tegemoetkomende bussen en vrachtwagens rijden ons bijna van de weg. In Essaouiria aangekomen gaan we naar een parking nét buiten de stadswal. Inmiddels is het lekker zonnig maar nog wel te koud voor de tijd van het jaar, circa 14 graden. Het geheel ommuurde stadje is mooi en levendig met veel smalle straatjes en steegjes waar allerlei kleurrijke handeltjes aangeboden worden. Ook karren vol aardbeien, sinaasappels en mandarijnen ontbreken niet. Dat gaat hier allemaal per kilo en op een weegschaal die bij ons in het museum te vinden is. Je zoekt zelf bijvoorbeeld de aardbeien uit en geeft ze aan. Daarna moet je aanvullen tot bijvoorbeeld een halve kilo want anders is het veel te moeilijk rekenen. Via de wintercamperaars groep op facebook zie ik dat solo-Marjolijn ook in Essaouiria is. We leggen contact en ze komt even later gezellig een wijntje drinken.

’s Avonds zien we dat een politieauto stopt en er wordt er aan de deur geklopt. Of we maar allemaal willen vertrekken want we mogen hier niet overnachten. We appen de “chef” en Nancy komt uit de stad en overlegt met de mannen in rap Frans. Eindconclusie is dat we nog één nacht mogen blijven staan. Hans en Nancy vertalen dat in één dag en dus 2 nachten. De volgende dag lopen we ’s middags langs het vissershaventje en de fraaie boulevard, als we weer een groepsappje krijgen. De politie staat bij de campers en we moeten beslist weg. Dus alles maar weer opruimen en vastzetten en rijden maar weer …. De nieuwe bestemming wordt een cp iets verderop aan de rand van het stadje. Helemaal niet verkeerd, we kunnen hier zo de duinen in en naar zee lopen. Ook Marjolijn komt een tijdje later achter ons aan. ’s Avonds eten we gezellig met een groepje een heerlijke maaltijd in de stad. Er wordt hier ook wel alcohol geschonken, al zijn de prijzen daarvan wel Europees.

Op donderdag 1 februari rijden we verder van Essaouiria naar Marrakesh. De weg is goed maar het blijft uitkijken geblazen… lopers, fietsers, ezelwagentjes, loslopende honden, schapen enzovoort …. Het loopt allemaal kriskras over en langs de weg en vaak geheel of gedeeltelijk op de rechterweghelft.

Omdat we nog niet direct weer op een camping komen willen we onderweg water tanken. Bij het 1^e tankstation kijken ze ons aan of we van een andere planeet komen… wat overigens hier ook wel ongeveer zo is… Bij het tweede komen er 5 mannen aan te pas en denken ze eerst dat we de camper willen laten wassen, vervolgens dat we in de watertank diesel willen, en uiteindelijk krijgt iemand een helder ogenblik en troont ons mee naar een soort put waar hij in verdwijnt en met een lopende waterslang en al weer uitkomt. Hij doet de slang in de watervul-opening. Na enige tijd begint hij wat ongemakkelijk om zich heen en uiteindelijk onder de camper te kijken waar dat water allemaal blijft …. Het blijft een cultuurshock van beide kanten hier ... We bedanken hem hartelijk en tanken dan ook de dieseltank nog maar even vol.

In Marrakesh kunnen we de camper parkeren op een overvolle parking bij de bekende Koutoubia moskee. In vijf minuten lopen zijn we vanaf daar op de Place Jemaa-el-Fnaa. Het is een waar spektakel op het plein. Allerlei eettentjes, fruit, noten, dadels, kebabs, vers geperst sap, en zo ongeveer alle prullaria die je maar kunt bedenken wordt er verkocht. Er zijn waarzeggers, verhalenvertellers, slangenbezweerders, trommelaars en andere muzikanten Er wordt (vervelend) veel moeite gedaan om je maar iets te verkopen of naar een eettentje te lokken … We schuifelen door de drukke smalle straatjes van de souks waar veel kleurige koopwaar en souvenirs in enorme aantallen te koop zijn. Het is veel van hetzelfde en we hebben het dan ook na een paar straatjes wel gezien. Op de parking is het inmiddels zo vol geworden de auto’s dubbel achter elkaar geparkeerd moeten staan. Ze mogen dan niet op de handrem of in de versnelling. Er wordt een blokje voor het wiel geplaatst en als de voorste eruit wil, wordt de achterste auto door de parkeerwachters met veel kabaal weggeduwd. Aan het eind van de avond zijn de meeste auto’s dan weer weg.

Op zaterdagmorgen lopen we een groep door de souks, bekijken het Palais de la Bahia en het El Badii paleis, althans de ruïnes daarvan en de begraafplaats en gaan daarna lunchen bij een Marokkaans eettentje. Anno zal later aanschuiven, maar appt dat ie al 50x aangehouden is en de weg is kwijtgeraakt en nu terug gaat naar de camper. Later in de middag lopen we nog een keer met ons 2-en door de souk maar worden er opnieuw niet vrolijk van. Door de drukke smalle steegjes rijden brommertjes vol gas links en rechts om je heen. Als we een soort hartige pannenkoek willen kopen, pakt de bakmevrouw er 2 en legt die op de toonbank waar we moeten betalen. De man in kwestie is echter nogal druk in discussie of heeft ruzie (dat weet je hier nooit) met een andere landgenoot. Ik zwaai nog eens en wijs naar de gereedliggende pannenkoeken. Hij blijft echter op harde toon met de andere man discussiëren en keurt mij geen blik waardig. Zoveel ongeïnteresseerdheid voor een klant wordt mij te dol en ik verdwijn. Zo’n 100 meter verderop vinden we een soortgelijk tentje waar we wél keurig worden geholpen. Na elke 5 stappen wordt er gevraagd of we tapijten, tajines of weet-ik-wat-allemaal willen kopen of in hun restaurant eten. Na deze opstoppingen moeten we nog een zebrapad over, wat hier een levensgevaarlijke exercitie is. Zodra het licht op groen springt loop je flink door. Dat helpt niet want zodra je op de helft bent is het alweer rood. De auto’s, bussen en brommertjes gaan allemaal weer rijden. Dan moet je dus doorlopen want als je stil gaat staan rijden ze gewoon om je heen (als dat lukt …). Wij vinden het dus niet erg om zondag weer verder te reizen richting een hopelijk wat rustiger omgeving…

Wordt vervolgd …