Als we ’s woensdags naar het Museum of the Northern Territory rijden is het al weer flink warm. Maar in het museum is volop airco, dus dat is eigenlijk wel een prima idee om te doen hier. Het blijkt een heel uitgebreid museum te zijn en het geeft een goed beeld van het ontstaan van Darwin en het NT.

Darwin werd in 1864 gesticht door de Britten. In februari 1942, tijdens de 2^e wereldoorlog, werd Darwin verwoest door een bombardement van de Japanners. In december 1974 werd Darwin wederom geheel verwoest, nu door orkaan Tracy. Nog steeds wordt hier gesproken over AT en BT (After Tracy en Before Tracy). Inmiddels is de stad geheel opnieuw nagenoeg ‘orkaanvrij’ weer opgebouwd en zijn er ook schuilkelders gemaakt. De daken zijn hier allemaal van een soort golfplaat (wél geïsoleerd tegen de warme uiteraard) en volledig vastgenageld.

Ook de aboriginal kunst in het museum is interessant om te zien. Oorspronkelijk werd dit op rotsen en op boombasten geschilderd of gekerfd, maar inmiddels ook veelvuldig op doek. Dan is er nog een indrukwekkende expositie te zien van de hoeveelheid natuur en alle leven wat hier zowel onder als boven water huist. We zien ook ‘Sweetheart’ een salty van 5,1 meter die hier legendarisch is omdat hij tussen 1974 en 1979 verschillende (vissers-) boten aanviel en het dan vooral voorzien had op de buitenboordmotor. Nadat hij gevangen was is er tijdens het transport iets misgegaan en is hij verdronken, waardoor hij sindsdien dus museumstuk is.

Tegenover het museum, aan zee, is de ‘skiclub’. Wij denken dan gelijk aan sneeuw, maar hier is dat de waterskiclub. En daarnaast is dat gewoon een tentje waar je lekker kan lunchen en dat doen we dan ook.

Op donderdag is het dan zover: De Dag van de Doctoraat uitreiking! Aangekomen in het enorme conventiecentrum aan het waterfront van Darwin, moet Rens eerst naar het ‘vip-gedeelte voor de PhD-ers. Daar krijgt hij in de ‘verkleedkamer’ een prachtige rode mantel aan en een soort baret op. Elke studie of onderzoeksrichting heeft zo z’n eigen kleur mantel en/of verschillende baret. Dan nog even een repetitie hoe het straks allemaal in z’n werk gaat. Anno en ik mogen overal mee naar toe. Ook begeleider professor Pascal komt aan en krijgt ook een speciale mantel.

Daarna mogen wij naar de tribunes, waar ook alle overige geslaagden al zitten. Eerst is er een koor wat zingt en even daarna komen alle PhD-ers en professoren binnen lopen terwijl de hele zaal staat en worden ze naar een speciale plek vooraan in de zaal gedirigeerd. Daarna wordt het volkslied gespeeld en heten de president van de Charles Darwin University en de vice-president ons welkom. Zo ook de eerste vrouwelijke Aboriginal professor van de Larakia stam, de oorspronkelijke bewoners van het Northern Territory. Wat mij opvalt is dat ze allemaal trots zijn op hun land en cultuur, maar ook op het NT en op de Charles Darwin University die bij de besten ter wereld hoort. Er verblijven zo gemiddeld 70 verschillende nationaliteiten hier en er wordt veel nadruk gelegd op wederzijds respect.

Daarna komen alle geslaagden één voor één naar voren en lopen via een rode loper naar de president die ze de hand schudt, het diploma overhandigt en even poseert voor de foto. Na zo’n 1,5 uur en nog wat zang tussendoor zijn de PhD-ers aan de beurt. Er zijn er 6 en Rens is de laatste. Er is een korte toelichting door de vice-president en daarna zegt hij: So, now you are Doctor Van der Vegt en dan mag hij ook de rode loper op. Nog een kwartiertje later mogen ze de zaal verlaten op dezelfde manier als ze opkwamen. In de hal staan er dan voor iedereen wat hapjes en sapjes klaar. De mantels moeten weer ingeleverd worden en dat was het dan. Ik ben natuurlijk apetrots, maar ook wat verdrietig omdat Henk dit niet meer mee mag maken. Wat zou het een mooi cadeau geweest zijn voor zijn verjaardag van morgen… Vergezeld van wat tapas toasten we er even later nog maar eens op bij een Spaans/Marokkaans/Italiaans eettentje in de stad.

De volgende dag gaan we nog even weer naar Darwin City omdat we nog wat Aboriginal kunst willen zien. Bij de eerste zaak slaat de schrik ons om het hart als we de prijzen zien. Bij de tweede en de derde is het al behoorlijk beter. Na wat aarzelen kopen we een doek bestemd voor straks in de nieuwe keuken. Als echte Nederlanders dingen we nog wat af en het doek wordt vervolgens keurig opgerold en in een kartonnen koker geschoven. Hopen dat het allemaal lukt met het vervoer en dat het uiteindelijk goed staat … Als we daarna nog even een biertje drinken in ons appartement komt huisbaas James met een fles Champagne aan. Omdat ie ons zo’n overlast bezorgd had doordat het toilet niet goed doorspoelde… Nou, heel aardig, dat toiletprobleem was al vrij snel verholpen, maar nu hebben we maar 2 avonden meer voor die fles champage, want dat mag niet mee in het vliegtuig …. Hik … De pizzaboer staat weer hier aan de overkant, dus we eten weer even pizza met zeezicht ….

Morgen nog even de was doen, lunchen aan het strand en daarna alvast inpakken voor vertrek op zondagmorgen. Op maandag volgt dan nog een dagje Dubai en daarna vliegen we weer verder …

Nogmaals dank allemaal voor alle reacties en felicitaties voor Rens en voor ons !!

Wordt nog één keer vervolgd ….

Hartelijke groet, Mia & Anno