Het herstel van Anno, nadat hij op woensdag uit het ziekenhuis gekomen is, heeft nog wel wat tijd nodig. Op zaterdag wandelen we naar het strand, op zondag via de Esplanada richting centrum waar we een hapje eten. Op maandag doen we een niet al te inspannend tripje met de zgn Skyrail naar Kuranda. Het is een kabelbaan van 7,5 km lang die over het tropisch regenwoud heen loopt. Er zijn 2 stopplaatsen onderweg en het eindpunt is Kuranda, een klein dorpje in het regenwoud, vroeger een hippiedorp, maar het bestaat nu voor een groot deel uit souvenirwinkels. Terug gaan we met de Scenic Railway, een treintje die zich door tunneltjes en door het woud een weg baant naar de stad Cairns beneden.

Als we op dinsdagmorgen na afhandeling van alle formaliteiten met de camper wegrijden, is het eerst ontzettend wennen. Het rechts in de camper zitten en steeds eraan denken om de linkerbaan aan te houden, links de rotonde op te rijden en dan kijken of er van rechts auto’s aan komen ... het vergt in eerste instantie nog wel de nodige inspanning. We gaan langs de supermarkt en zoeken na zo’n 50 km in Innisfail een camping op om alles wat in te richten en weer wat aan het campingleven te wennen.

Op woensdag rijden we verder en eten ons broodje met uitzicht op het fantastisch mooie palmenstrand van Mission Beach. We overnachten op een camping in Rolling Stone, waar we de camper een paar meter vanaf de zee kunnen neerzetten met een fantastisch uitzicht. Wel uit de buurt van de kustlijn blijven, want ook hier zijn de salty’s. Omdat Anno vanwege z’n tijdelijke handicap niet zo handig kan zwemmen of snorkelen, bezoeken we als alternatief het Great Barrier Reef’s Acquarium in Townsville. Een betere indruk van hoe het rif in elkaar steekt hadden we ons niet kunnen wensen. Als toetje mogen we nog even naar de schildpaddenopvang waar zieke dieren weer opgelapt worden. We zien met eigen ogen hoe een stuk plastic afval verwoestende gevolgen heeft voor zo’n beest.

Er zijn hier aparte drankwinkels; in de supermarkt is nog geen blikje bier te vinden. Als we in zo’n winkel onderweg rond 14:00 uur een 2-liter pak wijn willen kopen, mag dat niet. Regels van de overheid, een 2-liter pak mag pas na 16:00 uur verkocht worden. We mogen wel 2 flessen van een liter kopen ....

Het is ook flink wennen aan de temperatuur hier. ’s Morgens rond 6:00 uur begint de zon al flink te schijnen en rond 8:30 is het al niet lekker meer om buiten te ontbijten, maar gelukkig heeft de camper airco. Wel alleen op een camping als we aan de stroom staan ... Overdag is het rond 30 graden, de zon is fel en gaat rond 17:30 onder, waarna het omstreeks 19:00 uur donker is.

Via een overnachting bij de haven in Bowen komen we op vrijdag in Sarina terecht. We hebben dan zo’n 770 km gereden. Nog een kleine 1700 km tot Sydney ... dus nog even verder over de Bruce Highway.

We zien onderweg suikerrietvelden, alsmede hele stukken bos die door brand verwoest zijn, soms nog recent. De enorme trucks met 10 assen en 38 wielen die we tegenkomen hebben aan de voorkant een enorm brok staal waar geen kangaroe tegen bestand is... we zien dus ook veel dode kangaroe’s liggen. Er staan hier veel waarschuwingsborden in niet mis te verstane teksten langs de weg dat je op tijd rust moet nemen en niet te lang door moet rijden. Daarnaast is het leuke ervan dat de overheid ‘free coffee for the driver’ verstrekt. Ook voor de mede-reiziger gelukkig...

Met Anno gaat het langzaam de goede kant op, hij is flink afgevallen maar eet nu voor twee ...

Groet aan alle trouwe volgers; inmiddels vanuit Yeppoon.