Vanuit Yeppoon, waar we een extra rust- en wasdag doorgebracht hebben, rijden we naar Cooconda in ‘the middle of nowhere’. Er is niets, alleen vlaktes met wat dorre bomen en dor gras en dat eindeloos ver. De Krokodillenfarm Koorona, de eerste in Australië, houdt daar zo’n 4000 krokodillen, waarvan we een paar van de grootste mogen zien. Dat waarschuwingen om vingers etc. binnen het hek te houden, niet voor niets worden gegeven wordt al snel duidelijk als een paar overmoedige jongens proberen een foto te maken boven het hekwerk uit. Met een gigantische knal vanuit het niets springt een enorme ‘salty’ tegen het hekwerk aan. Het droge commentaar van de eigenaar is: ze hebben maar weinig voedsel nodig, één backpacker per jaar is genoeg ..... We zien de nesten, de eieren (één krododil kan zo’n 50 – 80 eieren leggen) en krigen veel informatie. De huid wordt gebruikt voor tassen, jasjes, riemen e.d., het vlees is bijzaak. Daarnaast vangen ze op verzoek af en toe een krododil wanneer deze te dicht bij de bewoonde wereld opduikt en gevaar oplevert.

We reizen verder naar Gladstone, een stad waar Rens in februari/maart voor een paar maanden gaat wonen vanwege research in verband met de ontwikkeling van het havengebied. Het havengebied is uitgebreid, de stad is ruim en langgerekt. We overnachten op een camping waar veel arbeiders tijdelijk in chaletjes wonen, de zgn ‘workers cabins’. Tussen 4 en 6 ’s middags komen ze binnen, ’s morgens vanaf 6 uur gaan ze weer.

Via Hervey Bay (tegenover Fraser Island, bekend van filmopnames) en Maroochydore aan de Sunshine Coast reizen we verder naar Brisbane, een enorme stad met veel en druk verkeer en verschillende ‘highway’s met 4 rijstroken en veel tunnels. Gelukkig rijden de Aussie’s heel relaxed, toeteren niet en geven je alle ruimte. In Brisbane gaan we naar het ‘Lone Pine Koala Park’, waar behalve veel koala’s ook kangaroes, reptielen, vogels etc. zijn. Als bezoeker mag je hier binnen het hekwerk de kangaroes, emoes e.d. aaien of voeren. Heel bijzonder om er zo dichtbij te kunnen zijn. Later op de dag slaan we ons kamp op in Tweed Heads aan de ‘Gold Coast’. Er geldt hier een andere tijdzone dus we moeten een uur vooruit. Hebben we wel weer ’s avonds een uurtje langer licht, tot circa 20:00 uur. Het tijdsverschil met Nederland is nu 10 uur, dat wil zeggen dat het hier 10 uur later is.

De kids hebben hier vanaf half december tot half januari zomervakantie, dus het wordt steeds drukker én duurder op de campings. De Aussie’s pakken uit met enorme off-the-road auto’s en dito caravans, groot, breed en soms uitschuifbaar.

Vanuit Tweed Heads rijden we de volgende morgen naar een Aboriginal museum, maar dat blijkt nét op dat moment dicht te zijn. We kunnen we de ‘walk on water’ tour doen door een soort moerasgebied, wat ook bij het complex hoort. Het is kennelijk er g droog op het ogenblik, want het water is soms ver te zoeken ...

Aan het eind van de dag komen we terecht in Byron Bay, wat het meest oostelijke punt is van Australie. Het blijkt een levendig stadje te zijn met een bijzonder mooi strand. Het eerste stukje zee waar geen gevaarlijke beesten rondzwemmen, dus Ik neem een duik in de woeste golven .... Er zijn hier veel backpackers en van jong tot oud gaat het hier allemaal heel gemoedelijk met elkaar om. Het bevalt zo goed dat we er nog een dag blijven rondlummelen. Anno voelt zich geleidelijk aan wat fitter en zelfs een biertje smaakt inmiddels weer.

Het blijft vreemd om bij temperaturen van rond de dertig graden kerstliedjes te horen in de supermarkt en allerlei kerstversieringen te zien.

We wensen alle lezers alvast fijne kerstdagen !

NB: er zijn ook weer 2 nieuwe fotoseries toegevoegd.