Na het gewoel in de mensenmassa en het vuurwerkspektakel van de vorige avond drinken we op nieuwjaarsdag op de camping in alle rust met z’n 3-en een biertje op 2016. Voornemens en voorspellingen zijn zaken waar we ons niet meer aan wagen … Het lijkt overigens alsof niemand hier nog met het nieuwe jaar bezig is en elkaar gelukkig nieuwjaar wenst. Bij de receptie niet, bij mensen die je in het toiletgebouw tegenkomt niet, iedereen lijkt alweer over gegaan te zijn tot de orde van de dag.

Op 2 januari reizen we in een uurtje met de trein naar Cronulla, in het zuiden van Sydney. Rens is er vanuit een andere hoek van Sydney al naar toe gereisd en staat ons op te wachten op het station. Het blijkt een heel gezellig stadje en na een terrasbezoekje lopen we een eindje langs de fraaie baai. Daarna nog een ritje met de bus naar het Botany Bay National Park waar captain Cook, die hier ooit als eerste aan land kwam, op verschillende plekken herdacht wordt. In het park wordt uiteraard weer volop gebruik gemaakt van de hier overal standaard aanwezige barbecues; aan de omvang van de meeste Australiërs ook wel te zien … Op de terugweg doen we in het stadje nog even een Aziatisch eettentje aan, waar het de normaalste zaak van de wereld blijkt, om hetgeen je over houdt, in te pakken en mee te geven….

Op zondag reizen we in een uurtje via een omweg met de bus (de trein loopt ook hier wel eens niet) naar een ziekenhuis om een reserve katheterzakje voor Anno te halen. In de apotheken in de stad is zoiets niet verkrijgbaar. Via de hoofdbalie worden we verwezen naar de spoedopname, waar een vriendelijke verpleegster ons gratis 2 reservezakjes meegeeft. Binnen 10 minuten staan we weer buiten!

Het is in alle opzichten een trieste dag als we op 4 januari de laatste dag samen met Rens doorbrengen. De lucht is grauw en het begint al wat te miezeren. We kunnen nog net min of meer droog bij het station komen. Het lijkt wat op te klaren als we samenkomen op Circular Quay in het centrum en een ferry boeken naar Watson Bay. Zodra we de kaartjes gekocht hebben, trekt de lucht weer dicht en nog voordat de boot vertrekt regent het alweer pijpenstelen. Op het schiereilandje aan de Pacific Ocean waar we eigenlijk de ‘Coastal Cliffwalk’ hadden willen doen, duiken we snel een restaurantje in. Het is rond 3 uur en wanneer we aangeven alleen wat te willen drinken, kan dat niet. Tja, een mens kan toch niet altijd eten…. Bij de buren is het gelukkig geen probleem. Wanneer we terugvaren en in het centrum aankomen gaan we weer een restaurantje in, drinken wat en bestellen na een uurtje ook maar wat eten, want het wordt blijkbaar niet meer droog.

Terwijl Rens op een nog steeds regenachtige dinsdag in 4,5 uur tijd terugvliegt naar Darwin, ruimen wij de camper wat op en pakken onze bagage zoveel mogelijk in. Wanneer we op woensdagmorgen van de camping wegrijden, regent het nog steeds. Het is druk, maar we vinden gelukkig vrij gemakkelijk de locatie waar we de camper moeten inleveren. Een taxi brengt ons naar het vliegveld en zo’n 9 uur later staan we weer in Hongkong. Er wordt iets omgeroepen over vogelgriep die hier kennelijk weer ontdekt is…. Valt een Emoe ook onder de categorie vogels, vragen we ons af…. Na nog wat vertraging en een snelle vlucht waardoor we weer tijd inhalen, staan we zo’n 13 uur later weer op Schiphol. Een OV Chipkaart opladen blijkt hier minder eenvoudig dan in Sydney. We vinden het maar koud en triest hier en hebben nog dagenlang last van een Jetlag ….

Ondertussen moet Anno nog steeds verlost worden van z’n niersteen, de ingebrachte stent en de blaaskatheter. Na een bezoekje op de 14^e aan de uroloog wordt de datum van de operatie gepland op 28 januari.

We be danken alle lezers voor de reacties en tot ziens, horens, spreeks of wat-dan-ook!