Vanwege storm Gloria zoeken we een goed heenkomen. Een mooie route in zuidelijke richting brengt ons langs bergen, dalen, kloven, olijfplantages en sinaasappelbomen en we zijn telkens nét het slechte weer voor. Achter ons steeds dreigende wolkenluchten. Op een rotonde treffen we twee spelende vosjes en even later moeten we flink in de remmen voor een groepje reeën. En dat allemaal gewoon overdag!

Via een overnachting in Priego de Cordoba belanden we uiteindelijk aan de zuidkust van Spanje, net tegen de grens met Portugal op camping La Luz nabij Isla Cristina. De volgende dag is het droog en zonnig en fietsen we naar het stadje om de camperplaats aldaar te bekijken (niet beter dan de camping waar we staan) en gaan terug via een mooi uitziend fietspad langs een natuurgebied. Het eerste gedeelte is een zogenaamde ‘via verde’ een soort fietspad wat aangelegd is over een vervallen spoortraject, maar dan gaat de weg ineens over in zandpad met flinke kuilen en we moeten nog een eindje … pffff …

De volgende dagen wat strandwandelingen, in het stadje zelf is weinig te beleven. Een staartje van Gloria volgt ook hier en we hebben een paar dagen wat bewolking met af en toe buien. Dan maar wat nuttige dingen doen: m’n klantenadministraties wat bijwerken, de camper stofzuigen en schoonmaken bijvoorbeeld …

Op zaterdag de 25^e januari ‘verhuizen’ we weer. We tanken nog even (goedkoper) in Spanje en doen de boodschappen over de grens in Portugal. We zetten de tijd een uur terug, want Portugal heeft een andere tijdzone, net als Engeland.

De eigenaar van de nieuwe camperplaats in Tavira staat bij de poort. Het is een Belg die we kennen van de camperplaatsen in Silves en Falésia van 2 jaar terug. Het principe is ook hier hetzelfde: goed geregeld, ruime plaatsen met alle voorzieningen voor campers, voor maximaal een tientje per nacht all inn. Het is nu 4 weken open en al continu vol, er is nog nét één plek vrij.

We bevinden ons in internationaal gezelschap, we zien hier camperaars uit Noorwegen, Zweden, Finland, Estland, Engeland, Ierland, Nederland, België, Luxemburg, Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk, Zwitserland, Italië, Spanje, zelfs Friesland is vertegenwoordigd …

We fietsen via de zoutpannen door de lagune naar zee, wandelen naar de supermarkt, naar het stadje en fietsen met campervrienden naar Santa Luzia en lopen daar via een bruggetje en voetpadje door de lagune naar zee. Er loopt ook een treintje, maar dat doen we natuurlijk niet …. Er is een restaurant met leuke terrasjes (even uitproberen natuurlijk …) waar foto’s te zien zijn van de tonijnvissers met hun families die hier op de eilandje leefden van 1841 tot 1966. Anno gaat voor het eerst sinds de val en z’n gebroken rugwervel weer op pad met de racefiets, met wisselend succes. Het fietsen gaat prima, de fietscomputer laat het (deels) afweten.

Als ik eigenaar Arnaud vraag of er vanaf zaterdag op zijn CP in Falésia nog plaats is, grijnst ie wat, kijkt wat bedenkelijk, maar pakt dan zijn telefoon en belt met zijn medewerkers aldaar. Dan komt ie terug en zegt dat als we ’s morgens vóór 10 uur daar zijn, er een plek voor ons is. Wel melden ons even voor tienen op zaterdag 1 februari bij de receptie van Motorhome Park Falésia en kunnen nog kiezen uit twee plaatsen. Ook hier is het bomvol! Er komen echt veel te veel van die ‘grijze niet-werkende lui’ met een camper …

Het is mooi weer, dus ik doe gelijk maar de was in een machine want het is nu zó droog buiten. Dan maken we een wandeling over het strand langs de mooie rode rotsen en lopen via een mooie route hoog over de rotsen weer terug.

Inmiddels zijn we 4 weken onderweg, zo’n 3200 kilometer verder en het verveelt nog steeds niet …

Wordt vervolgd …

Hartelijke groet, Mia en Anno