Vanaf cp Faleisia fietsen we naar Villamoura, het klinkt al chique en dat is het ook … Luxe jachten en dito huizen en appartementen. Aan de andere kant ook vervallen gebouwen waar niets meer mee gebeurt. Maar dat zie je meer hier … Onderhoud is ook een woord wat ze niet kennen in Portugal … Tot onze schrik zijn ook de prijzen op de terrasjes aangepast. In plaats van 1,10 betalen we hier 3 euro voor een biertje!

We wandelen langs de zee en de mooie rode rotsen, fietsen nog naar Olhos d’Agua en besluiten op woensdag de 5^e ietwat richting het binnenland te verhuizen. We hebben al gebeld met de Nederlandse Mireille die samen met Portugese Pedro de cp Motor Home Friends runt. Ook solo’s Ciska en Theo staan er. We nestelen ons tussen hen in. Er worden hier een aantal dingen door Pedro georganiseerd, zoals gezamenlijk soep eten. En dat is op woensdagavond, dus vallen wij met onze neus in de ….. Er is vleessoep, maar gelukkig heeft Pedro een pizza voor mij. We kletsen gezellig met de andere gasten over meer of minder verre reizen, over kunstheupen- en knieën: die van porselein zijn het beste, leren we …

Behalve wandelen in de mooie bergachtige omgeving doet Anno ook nog een rondje op de racefiets. Op zaterdag kunnen we met Theo en Ciska met de campingauto meerijden naar Ferragudo, waar Rika (woont daar, maar kan niet meer camperen) een koffieklets geregeld heeft voor solo’s en solexxen. Uit alle hoeken van de Algarve komen ze tevoorschijn en met ruim 40 mensen is het heel gezellig bijkletsen en lunchen.

Op zondag verkassen we naar Camperstop Messines van Nederlandse eigenaar André. Het is een cp in de ‘middle of nowhere’, maar wel een prachtige omgeving. Er is géén elektra, gas, of water. André haalt z’n water uit een bron vanuit 200 meter diepte. Het wordt steeds droger in Zuid-Portugal dus hij kan de laatste jaren maar nauwelijks de benodigde hoeveelheid oppompen. Voor zijn eigen elektra maakt hij gebruik van zonnepanelen en een aggregaat. Het is dus wel handig om hier een zelfvoorzienende camper te hebben… én een volle koelkast want de dichtstbijzijnde supermarkt is 7 kilometer verderop…

Het blijft maar warm en zonnig, zodanig dat we zelfs af en toe de schaduw opzoeken. ’s Maandags een enerverende tocht door de bergen, flink klimmen en dalen en via stapstenen een riviertje over. We zien olijf- en sinaasappelbomen en veel kurkeiken waarvan de bast gebruikt wordt. We passeren ook een gedeelte waar bosbrand geweest is, maar het loopt ook allemaal al weer uit. De volgende dag rusten we uit en filosoferen wat over onze vervolgreis. Op woensdagmorgen vervolgen we ons pad richting … jawel toch weer Spanje, waar we gevlucht waren voor storm Gloria.

We maken een stop nét voor de grens in Altura op een mooie gratis parkeerplaats voor campers tussen het strand en het stadje in. Na een strandwandeling lopen we via het stadje, waar we een biertje op een terrasje doen, weer terug naar de camper. Op donderdag rijden we Spanje weer in, zetten de klok een uur vooruit en doen een mooie rit door de bergen, maken weer héél veel bochies, moeten in de rem voor overstekende kippen, zien onderweg kaalgeplukte kurkeiken en komen terecht in het plaatsje Doña Mencia, waar de gemeente een keurige cp heeft aangelegd.

De cp ligt aan de ‘Via Verde’ de Oleite, een soort fietspad aangelegd over de oude spoorlijn die voor het vervoer van de olijven gebruikt werd. Het oude station doet dienst als restaurant en fietsenverhuur én tourist office. We zien heel veel mountainbikers en als we zelf op pad gaan blijkt al snel waarom … de weg zit vol gaten en hobbels en er zijn gedeeltes met gravel of zand. Overigens niet heel ongebruikelijk voor een fietspad hier. Wielrenners gebruiken hier gewoon de autoweg. Automobilisten hebben hier heilig ontzag voor fietsers op de weg en gaan er met een grote boog omheen. Er staan ook veel borden dat je minimaal 1,5 meter afstand moet houden (in de breedte dus …)

Op vrijdagmorgen luid getoeter … we denken dat de bakker er is, maar nee … het is iets verderop op de rotonde. Het is een soort boerenprotest tegen de veel te lage prijs voor de olijven en olijfolie. Een bonte stoet van trekkertjes met allerlei spandoeken trekken luid toeterend voorbij en wij zitten eerste rang!

De Via Verde is geweldig mooi met uitzicht op hoog gelegen dorpjes, rotspartijen en uitgestrekte heuvels met olijfbomen. Ook passeren we vele hangbruggen en zelfs een onverlicht tunneltje! De stationnetjes zijn bijna allemaal deels museum, deels restaurant geworden en voor 10 euro laten we ons maar weer eens een drankje, een prima voor- en hoofdgerecht én een toetje voorschotelen.

Stonden we op vrijdagmorgen nog met 4 campers, op vrijdagmiddag loopt het vól met voornamelijk Spaanse campers en staan er zeker 40. Spaanse families of vrienden trekken er met mooi weer massaal op uit en fietsen, eten en kwebbelen bij … Vandaar ook dat het advies is wanneer je wilt verkassen hier, dat beter niet in het weekend kunt doen, echt alles is dan vol ...

Wordt vervolgd …

Hartelijke groet, Mia en Anno