Op vrijdag 4 september is het dan zover. Gewapend met mondkapjes en de app van Buitenlandse Zaken gaan we op pad. Sinds we half maart terugkwamen uit Spanje was er vanwege Corona weinig ruimte om te reizen. Behalve eind juni een weekje naar Noord Holland voor familie- en vriendenbezoek bleef de camper in z’n stal. Tijd genoeg dus om de badkamer maar eens te renoveren. Da’s inmiddels ook weer klaar en de Corona maatregelen zijn wat versoepeld, tenminste voor sommige landen.

We worden vrijdags verwacht bij een groepje solexx camperaars in Linden onder Nijmegen. We hebben daar met 8 campers een eigen veldje. Onderweg is het ontzettend druk met campers en caravans met veelal grijze hoofden er in. Het lijkt wel of heel Nederland nog wat in te halen heeft en nu de schoolvakanties voorbij zijn, en het nog lekker weer is, gaat de hele ‘grijze golf’ op pad.

Na de kennismaking fietsen we gezamenlijk of in kleine groepjes wat in de omgeving, langs de Maas, kletsen gezellig bij op terrasjes, tijdens het ‘happy hour’ en eten op zaterdagavond buiten bij het campingrestaurant. Op zondagmorgen doen we met H&W nog een ‘survival’ door het natuurgebied en om de Kraaijenbergse Plas tegenover de cp

Op maandag reizen we via een koffiestop bij broer en schoonzus in Uden naar Vessem, waar we op de fraaie cp vóór Eurocamping Vessem plaatsnemen. Op de camping zelf is een groep van ruim 100 solo’s bij elkaar voor de zgn. ‘Vessem-10 daagse’. We hebben ons niet ingeschreven maar willen even wat bekenden daar gedag zeggen. Vanwege Corona zijn er meerdere veldjes met op elk veld een tent zodat er royaal afstand gehouden kan worden. Voor ons dus even wat speuren maar dat lukt!

Op woensdag de 9^e vertrekken we naar Wellerlooi in Noord Limburg. Het is ook daar overal druk en vol en we kunnen voor één nacht een plaatsje op een boerencamping vinden. ’s Middags fietsen we met R&Y die op een naburige camping staan, naar Kevelaer nét over de grens in Duitsland. We bekijken de beroemde kerk, het stadje en testen een terrasje. Op de terugweg nog een pannenkoek en dan zijn we net voor het donker weer thuis.

Op donderdagmorgen krijgen we een telefoontje wat de reis een andere wending geeft … Zwager Gerrit is vrij plotseling overleden. We moeten in ieder geval van de camping weg en rijden naar een cp zo’n 4 km verderop aan de Duitse kant van de grens, die we de dag ervoor tijdens het fietsen gezien hebben. Hier is nog plek genoeg. We overleggen met de familie, zoeken nog wat adressen en foto’s e.d. op en spreken af om de volgende dag naar schoonzus in Veenendaal te reizen. We pakken dan ’s middags toch nog maar even de fiets om van de mooie omgeving te genieten. Onderweg hebben we weer contact met R&Y die ook met de fiets onderweg zijn. Afgesproken op een terras in Arcen voor een drankje en een hapje; gezellig!

De volgende dag na het bezoek aan schoonzus uiteindelijk besloten om nog maar een paar dagen in Brabant door te brengen bij H&W die op cp de Spekdonken staan. Ze staan op een soort duoplaats dus daar passen we wel naast… Gezellig en vertrouwd, want de volgende dag ook nog jarig én 40 jaar geleden dat ik trouwde …

Dezelfde avond na 24:00 al even gezellig videobellen met zoonlief in Canada. Op zatermorgen wordt ik toegezongen en krijg wafels met verse aardbeien … jammie !!! Ik trakteer op een lunch bij de Bokkenryder, een bijzonder en fraai gelegen restaurant in het bos waar het altijd gezellig toeven is. De volgende dagen zijn erg warm en worden gevuld met luieren, fietsen, borrelen en bijkletsen. Op dinsdag met 31 graden op de fiets naar Eersel …. pffff … en wat smaakt een koel biertje op het terras dan lekker!! Daarna nog een pannenkoek die daar in heel veel soorten en smaken te krijgen zijn … hmm.

Op woensdag dan terug naar Veenendaal voor de begrafenis, we kunnen de camper handig kwijt op de parkeerplaats van het uitvaartcentrum. Er is een behoorlijke opkomst maar alles toch op Corona-afstand. Het verloopt allemaal soepeltjes, uitstekend en respectvol geregeld door de zoons en hun gezinnen. De zorg voor hun moeder die niet meer zelfstandig kan wonen zal voor hen ook de komende tijd nog veel aandacht vergen. Het blijft nog mooi weer en we besluiten om nu toch richting Zuid Duitsland / Oostenrijk te gaan. Eind van de middag rijden we nog een eindje Duitsland in en maken een stop in Viersen. Het is een cp bij een zwembad waar je een kaartje bij het loket moet kopen. Maar het loketje is maar beperkt open vanwege Corona waardoor dat niet gaat lukken. Zonder gaat ook, we hebben ook verder niets anders nodig dan een rustige parkeerplek.

’s Avonds komt er nieuws via de BZ app binnen dat vanwege de grote aantallen positieve tests in Noord en Zuid-Holland mensen uit die provincie bij binnenkomst in Duitsland een negatieve Covid-19 test moeten tonen of zich bij aankomst preventief moeten laten testen. Wonen wij toch weer mooi aan de goede kant van Nederland …

De volgende morgen eerst in het stadje maar de koelkast, de diesel- en gastank weer bijgevuld en verder in zuidelijke richting. Het blijft maar mooi weer en dat rijdt plezierig. We stoppen tijdig op een cp in Sinsheim wat een heel aardig stadje blijkt te zijn met leuke terrasjes en vreemde beelden.

Op vrijdag de 18^e verder zuidelijk. Het is erg druk op de weg, weer veel campers en caravans én auto’s met fietsen achterop. Waar moeten al die mensen toch naar toe? We gaan tijdig op zoek naar een plekje maar dat valt niet mee … Op de cp in Nesselwang én in Pfronten evenals de campings daar is geen enkel hoekje meer vrij. We rijden door naar Reutte waar we de hangbrug willen lopen. Met nog 2 Nederlandse campers en een caravan die ook geen plek konden vinden staan we op de parking. We kunnen geen bordje vinden dat overnachten niet mag, dus we betalen braaf de parkeerkosten van 4 euro en hopen er het beste van.

De volgende morgen schijnt alweer de zon en we zijn precies rond 10 uur bij het loket voor een kaartje voor de ‘Hangbrücke Highline179. De brug heeft een spanwijdte van 405 meter en verbindt kasteelruïne Ehrenberg met Fort Claudia aan de overzijde. Het hangt 110 meter boven de grond. Eerst een pittig wandelingetje naar boven en dan de brug op … het ding wiebelt enorm zodat het evenwicht bewaren al een kunst is laat staan nog een foto maken. Door de roosters kun je goed naar beneden de diepte inkijken … niets voor mensen met hoogtevrees dus. Het wordt al snel behoorlijk druk op de brug en als we aan het eind zijn vinden wij het wel best en gaan via een steil bergpaadje weer naar de camper.

Na de koffie rijden we verder naar Nassereith waar een kleinere camping nét buiten het dorp verrassend genoeg nog voldoende plek heeft. Mét een mooi uitzicht op de bergen rondom én nog steeds lekker warm en zonnig weer, dus hier houden we het wel een paar dagen vol.

Hier in Oostenrijk, maar ook in Duitsland is er een streng mondkapjesbeleid. Zodra je een binnenruimte in gaat, zoals een winkel, een restaurant, een receptie o.i.d. moet het mondkapje op. Op de terrasjes en in restaurants mag het af, maar dan heeft het personeel er zelf één op. Het went snel moet ik zeggen, we hebben inmiddels overal die dingen bij de hand. En voor de rest zitten we in onze eigen ‘camperbubbel’ en vermijden drukke plaatsen, iets wat we eigenlijk altijd al deden …

Wordt vervolgd … groetjes van ons!

NB: Mocht het lukken dan volgen nog wat foto’s