Het is nog steeds flink warm als we in Kristiansand de veerboot af rijden. Het is vrij druk en het is even wennen aan de smalle wegen, maar na een halfuurtje vinden we een mooie overnachtingsplek aan een kleine fjord met prachtig uitzicht. Veel Noren komen na het werk even langs om te zwemmen. Als we de volgende dag verder rijden via de E39 springt er ineens een hertje voor de camper langs. Oef …dat ging maar net goed. Wat verderop bij Oanes aan de Lysefjorden vinden we weer een mooie plek met onze snufferd aan het water. In de schaduw onder een boom wisselen we onder het genot van een koud biertje allerhande info uit met wat medecamperaars. De zon gaat hier rond 23:00 uur onder, daarna is het nog zeker tot 24:00 uur licht.

Midden in de nacht om 07.00 uur gaat het alarm van de smartphone af. We gaan namelijk de beroemde rotspunt de ´Preikestolen´ beklimmen. Het blijkt nogal warm te worden en ook wordt het naar verwacht in de loop van de morgen veel drukker. Na het ontbijt rijden we ernaar toe en na nog een koffie op de parkeerplaats gaan we op pad. Na circa 2 uur klauteren, klimmen en zwoegen over rotsblokken en keien zijn we boven. Het is inderdaad een bijzonder fraai natuurverschijnsel, zo’n uitstekende punt ruim 600 meter boven zeeniveau! Na wat uitrusten met een bammetje en water gaan we weer naar beneden. Dat blijkt wat lastiger en een flinke aanslag op knieën en beenspieren... De parkeerplaats kost 200 kronen, ongeveer 20 euro. Pfff .... en dan moesten we ook nog zelf naar boven lopen ... eigenlijk mochten we wel geld toe hebben ...

We rijden naar Tau, een mooie cp aan een haventje met een heerlijke royale douche zonder (tijds-)beperkingen. Een Duitser naast ons komt wat moeilijk lopend z'n camper uit. Ja, vertelt ie… hij heeft ook de Preikestolen gelopen ... De rest van de middag en avond genieten we van het uitzicht voor ons over de Boknafjorden en zien de veerboot naar Stavanger regelmatig langskomen. Er is ook prima wifi en dat komt goed uit want ik moet ook nog even aan het werk.

Nadat we zaterdag 2 juni mochten uitslapen van onszelf vervolgen we weg nr 13 in noordelijke richting. De weg is smal en bochtig met heel veel tunnels en een oversteek met een veerpont. De hele route is eigenlijk één grote ansichtkaart. Bergen, rotsen, meren, fjorden en sneeuw in de verte op de bergtoppen.

We maken een stop in Nesflaten aan het Soldalsvatnet (meer) waar er zelfs voor 4 plekken stroom is en 2 hele schone toiletten. En dat allemaal gratis ... We staan er uiteindelijk met 6 campers. De volgende dag vervolgen we onze route over de smalle bochtige weg met tunnels in allerlei soorten en maten. Het landschap is weer betoverend en we zien verschillende watervallen waarvan de Latefossen tweeling wel de mooiste is. Alles wat er langs loopt of rijdt wordt nat. In de snelstromende rivier iets verderop probeert een groepje rafters hun boot overeind te houden. Even na Kinsarvik net voor de nieuwe 1380 meter lange hangbrug 'Hardangerbrua' over de Eidfjorden slaan we ons kamp op bij een uitzichtpunt over de brug. We lopen even naar de brug toe en als we terug komen staat er net een Nederlandse bus van Kras reizen. We komen op het juiste moment om chauffeur Wim samen met de groep op de foto te zetten. Er komen nogal wat bussen voorbij hier. Ze maken een stop, dan komt er een groepje (meestal Aziaten) uit, maken snel wat foto's en moeten dan snel de bus weer in.

De volgende dag gaan we de tunnel door die zelfs ondergronds een rotonde heeft. Na de tunnel rij je dan gelijk de brug op en vervolgens weer een tunnel in. Knap staaltje bouwwerk allemaal. We rijden via een mooie route naar Flam, een klein toeristisch dorp aan het Sognefjord. Enorme cruiseschepen varen hier tot in het stadje, helaas vandaag niet. Ik was hier eerder (in 2012 met Henk). De Flamsbana, het treintje wat hoog de berg op gaat, laten we voor wat het is. We gaan verder om de Auerlandvegen te rijden, ook wel sneeuwweg genoemd vanwege de soms hoge sneeuwwallen langs de weg. Het eerste gedeelte is erg smal en flink steil. Sommige haarspeldbochten moeten in z'n 1 genomen worden, dus ik heb m'n handen vol aan het rijden. Anno helpt met kijken want een tegenligger kan alleen gepasseerd worden bij een uitwijkpunt. Bij de Stegastein is een bijzonder mooie uitkijk over de Naerofjorden, eem heel nauw gedeelte van de Sognefjord. Hierna wordt de weg een tikkeltje breder en komen de sneeuwwallen in zicht. Er ligt niet zoveel als in 2012, wellicht komt dat omdat het hier nu ook al lange tijd warmer is dan gebruikelijk. Het blijft echter een geweldig mooie route. Als we bijna weer beneden zijn moeten we uitwijken voor een schaap met 2 jonkies die rustig op de weg blijven liggen … Aan het eind van de middag strijken we neer op een mooie parkeerplek aan het Sognefjord. Een stel uit Emst die we eerder ontmoet hebben, blijkt hier ook te staan. Leuk om even weer wat ervaringen uit te wisselen.

Op dinsdag de 5^e gaan we weer eens een tunnel in en dan nog één en dan met de veerboot van Fodness naar Manheller en vervolgen we de weg via de Sognefjellvegen, weg nr. 55, waarvan het eerste deel al fantastisch mooi is. Stralende zon, besneeuwde bergtoppen die weerspiegelen in het heldere water, het is fantastisch! We stoppen vroeg in Gaupne op camping Sandvik met fraai zicht op de gletsjer van de Jostedalsbreen. Middagje relaxen, beetje werken en van alles lozen en weer bijvullen. Er is een mooi schoon toiletgebouw, er is wifi en mooie plaatsen maar verder niemand te zien bij het gebouwtje bij de ingang. Iedereen zoekt zichzelf een plek en dan zien we wel …

We danken onze volgers voor de reacties!

Wordt vervolgd …